حسین شریعتمداری
نطق روحانی در سازمان ملل در شان ملت ایران نبود
به نقل از رجانیوز:
اگرچه برخی از اطرافیان و مشاوران رئیسجمهور محترم اصرار دارند که هر انتقادی را به حساب مخالفت با ایشان بنویسند و با بهرهگیری از شگرد «مارپیچ سکوت» منتقدان را به سکوت وادارند، ولی به قول حضرت امام(ره)، آنان که دستی به قلم دارند- از جمله مطبوعات- نه فقط درباره آنچه مینویسند مسئول هستند بلکه درباره آنچه باید بنویسند و نمینویسند هم مسئولیت دارند، از این روی اشاره به مواردی از مواضع و عملکرد رئیسجمهور محترم طی چند روز اخیر که در جریان سفر ایشان به نیویورک صورت پذیرفته و متاسفانه در شأن و تراز نظام اسلامی و مردم این مرز و بوم نبوده است، ضروری به نظر میرسد.
۱- نطق رسمی آقای دکتر روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد با آنچه از رئیسجمهور ایران اسلامی انتظار میرفت و میرود فاصله زیادی داشت به گونهای که اگر بخش مربوط به توافق وین- که اختصاص به ایراندارد- را از مجموعه سخنان ایشان حذف کنیم، سخنرانی جنابروحانی با سخنرانی مثلا رئیسجمهور فلان کشور دیگر به سختی قابل تشخیص بود و البته شروع سخن با «بسماللهالرحمنالرحیم» و خاتمه آن با «والعاقبة للمتقین» نشان میداد شخصی که در حال سخنرانی است، رئیسجمهور و یا نخستوزیر یک کشور اسلامی است، اما کدام کشور اسلامی؟ پاکستان؟ عربستان؟ مصر؟ اردن؟! و... چرا که روسای کشورهای یاد شده نیز بعضا سخن خود را با بسماللهالرحمنالرحیم آغاز میکنند و احیانا با جملاتی نظیر «والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته» خاتمه میدهند.
آقای دکتر روحانی در نطق خویش از انقلاب اسلامی، رسالت نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، علت درگیری و کینهتوزی نظام سلطه جهانی با ایران اسلامی، حقانیت نیروهای مقاومت در منطقه، جنایات فراوانی که آمریکا و متحدانش علیه ملت ایران مرتکب شده و هنوز میشوند و... نهفقط کمترین سخنی به میان نیاورد بلکه از یک اشاره تلویحی و کنایهآمیز گذرا به مواردی از این دست نیز دریغ ورزید. از این روی و با عرض پوزش جای این پرسش هست که کجای نطق ایشان از اسلام و انقلاب و نظاممقدس جمهوری اسلامی ایران، نشانهای داشت؟!
۲- آقای رئیسجمهور با اشاره به انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ میفرمایند؛ «من به نمایندگی از ملتی سخن میگویم که دو سال قبل، بار دیگر به تعامل سازنده با جهان رأی داد... و خواستار تحکیم صلح و گفتوگوی سازنده با جهان شد»!