جاویدان ایران

- حافظ اسد، رئیس جمهوری سابق سوریه یکی از شخصیت های تاثیر گذار جهان عرب بود که شاید بعد از جمال عبدالناصر، رئیس جمهوری فقید مصر، تنها رئیس جمهوری بود که نقش تاثیر گذاری در حل بحران های جهان عرب به عهده داشت. 

اسد در سال 1931 دریک خانواده علوی مذهب در روستای القرداحه از توابع استان ساحلی لاذقیه سوریه متولد شد و در سال 2000 بر اثر سکته مغزی در گذشت. وی از سال 1970 زمانی که وزیر دفاع بود با انجام یک کودتا علیه "نورالدین الاتاسی" رئیس جمهوری وقت سوریه، قدرت را به دست گرفت. از همان زمان، اسد رابطه مستحکمی با گروه های مبارز فلسطینی از جمله یاسر عرفات رئیس وقت سازمان آزادی‌بخش فلسطین برقرار کرد.

سال 1991 در جریان کنفرانس مادرید سوریه در کنار فلسطین یک سلسله مذاکراتی را با رژیم صهیونیستی آغاز کرد اما به دلیل سرسختی صهیونیستها در برابر شرایط اعراب، حافظ اسد به هیئت سوری که ریاست آن را "توفیق الحلاق"، معاون سیاسی وزارت خارجه سوریه به عهده داشت دستور داد تا مذاکرات را متوقف کند. اسد همچنین از یاسر عرفات خواست تا از هیئت فلسطین بخواهد میز مذاکرات را ترک کند زیرا هیئت صهیونیستی حاضر نیست کوچکترین امتیازی به هیئت های عربی بدهد. ظاهرا عرفات، در پشت پرده و در شهر اسلو پایتخت نروژ به مذاکرات خود با هیئت رژیم صهیونیستی به ریاست "یوسی بیلین" مقام ارشد وزارت خارجه رژیم صهیونیستی ادامه می دهد.

امضای قرار داد اسلو در سال 1993 میان هیئت فلسطینی که ریاست آن را ابتدا دکتر "حیدر عبدالشافی" و سپس "نبیل شعث" به عهده داشتند برای رهبران سوریه شگفت انگیز بود. سوری ها تصور نمی کردند که یاسر عرفات بدون مشورت با اعراب به تنهایی با صهیونیست‌ها مذاکره کند و لذا امضای قرارداد اسلو موضع سوری ها را در برابر رژیم صهیونیستی تضعیف کرد. پس از آن بود که اسد به مقامات سیاسی و امنیتی سوریه دستور داد که تحت هیچ شرایطی اجازه ندهند یاسر عرفات وارد دمشق شود. سال 1994 که عرفات به تازگی به عنوان رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین در "رام الله" مستقر شده بود، "باسل اسد"، فرزند ارشد حافظ اسد که پیش بینی می شد جانشین پدر شود، بر اثر یک حادثه اتومبیل در دمشق جان سپرد.

این حادثه تاثیر سوئی بر روحیه حافظ اسد باقی گذاشت زیرا باسل اسد از لحاظ سیاسی و اجرائی آماده می شد تا رهبری کشور سوریه را بعد از حافظ اسد به عهده بگیرد. مراسم تشییع جنازه باسل اسد در روستای القرداحه زادگاه اسد با حضور صدها هزار نفر از مردم سوریه و لبنان برگزار شد و جسد باسل جوان (32 ساله) در همانجا دفن شد. هم‌زمان با تشییع جنازه باسل اسد در القرداحه هواپیمای شخصی عرفات در فرودگاه نظامی این روستا به زمین نشست و یاسرعرفات برای تسلیت وارد کاخ ییلاقی حافظ اسد در این روستا شد. او به محض مشاهده حافظ اسد در حالی که بر سینه خود می کوبید و به شدت می گریست خود را در آغوش اسد انداخت و پیشانی رئیس جمهوری فقید سوریه را بوسید.

اسد که به خاطر ماجرای قرارداد اسلو و خیانت سازمان آزادی‌بخش فلسطین به آرمان ملت فلسطین، از عرفات دلگیر بود سالن را ترک و به اتاق دیگری رفت. بلافاصله "عبدالحلیم خدام"، معاون اول سابق رئیس جمهوری، ژنرال "مصطفی طلاس" وزیر دفاع، "فاروق الشرع" وزیر خارجه و "محمد سلمان" وزیر اطلاع رسانی به دنبال حافظ اسد رفتند و از وی خواستند که یاسر عرفات را ببخشد. خدام خطاب به اسد گفت: «آقای رئیس جمهور! گذشته را فراموش کنید زیرا اکنون عرفات میهمان شما است و حتی پیشانی شما را هم بوسید.» حافظ اسد علی‌رغم شرایط روحی ناشی از مرگ فرزند جوان خود خطاب به مقامات سوریه گفت: «آخر شما این آدم را درست نمی شناسید. او به اینجا می آید و پیشانی مرا یک بار می بوسد و زمانی که به فلسطین اشغالی باز می گردد سه بار پیشانی "اسحاق رابین"، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی را می بوسد!

یا در منابعی دیگر عنوان می شود که سوریه، یاسر عرفات، رهبر و بنیانگذار "جنبش فتح" فلسطین را از این کشور اخراج کرد و عملا عرفات یکی از بزرگ‌ترین و موثرترین حامیانش را از دست داد. او پس از اخراج از سوریه در شمال لبنان (شهر طرابلس) مستقر شد. دیری نپایید (20 دسامبر 1983) که پس از محاصره از سوی ارتش سوریه و فلسطینیان مخالف او، طرابلس را به مقصد تونس ترک کرد و مقر ساف به آنجا منتقل شد. 10 سال بعد و همزمان با امضای قرارداد اسلو این امر تکرار شد. حافظ اسد انتظار داشت که یاسرعرفات حداقل قبل از امضای قرارداد اسلو با رهبران سوریه رایزنی می‌کرد اما عرفات از این کار خودداری کرده بود. این امر موجب رنجش حافظ اسد شد و گفته می‌شود او دوباره دستور داد که مانع ورود عرفات به سوریه شوند. 

می بینید که در واقیت هم رابطه این دو سیاستمدار بزرگ جهان عرب به شدت تیره و تار بوده و از آنجا که عرفات با رژیم صهیونیستی ارتباط حسنه ای داشته، در این بازی او را در جناح حق و اسد را در جناح ناحق و کودتاچی (با توجه به نحوه به قدرت رسیدن وی) به تصویر کشیده اند. اما نکته بعدی، در مورد استفاده از فامیل اسد و نام یاسر است. از آنجا که بازیکن باید نسبت به فامیلی اسد که پس از حافظ اسد، "بشار اسد" وامدار آن است، احساس تنفر داشته باشد، به این فامیلی تاکید ویژه ای شده و تا انتهای بازی بارها و بارها تکرار می شود. اما چون فامیلی عرفات ادامه ای نداشته و پس از او افراد دیگری جایگزین شده اند، از این رو نام یاسر به همراه فامیل الفلانی استفاده شده است. این بدان معنی است که هر کس دیگری نیز می تواند به جای فلانی قرار گیرد. در واقع نکته مهم و هدف اصلی این است که بازیکن با نام اسد به عنوان تروریست و تهدیدی جهانی آشنا شود. 

نظیر این اتفاق را می توانید در بازی Battlefield 3 مشاهده کنید که در آن از دو نام البشیر و کافروف استفاده شده بود. در این بازی هم فرخ البشیر یادآور نام "عمر البشیر" و کافروف یادآور نام "سرگئی لاوروف" بود. 

طبق داستان بازی Call of Duty 4: Modern Warfare، خالد الاسد با اعدام یاسر الفلانی و در دست گرفتن حکومت، تبدیل به قدرت دوم منطقه می شود. از اینجا به بعد است که داستان وارد چرخه ای تکراری می شود و موضوع روس ها و برقراری ارتباط با حکومت کودتا و تحویل بمب اتم به آن ها مطرح می شود. داستانی کلیشه ای که نظیر آن باز هم در بازی Battlefield 3 روایت شد. قدرت گرفتن الاسد در منطقه، آمریکا را به واکنش و درگیری با این موضوع وادار می کند. آمریکا به بهانه برقراری امنیت و آرامش در منطقه، پس از بیست و چهار ساعت ناوهای هواپیمابر ارتش خود را آماده حمله به نیروهای کودتا می کند.  جالب است که طبق داستان بازی درست در همین زمان روسیه هم درگیر جنگ های داخلی شده و میهن پرستان افراطی با نیروهای وفادار به نظام فدرال روسیه در حال نبرد هستند. فرماندهی شورشیان روس را فردی به نام "عمران زاکایف"، که سابقا تاجر اسلحه بوده به همراه جمعی از طرفداران حزب کمونیسم عهده دار است. 

و اما نکاتی درمورد شخصیت و نام زاکایف: به نظر می رسد که این شخصیت هم بدل احمد زاکایف باشد. حال ببینیم که احمد زاکایف کیست؟

احمد خلیدوویچ زاکایف، متولد ۲۶ آوریل ۱۹۵۹ در منطقه قزاقستان شوری، معاون سابق نخست وزیر و نخست وزیر فعلی جمهوری به رسمیت شناخته نشده جدایی طلب چچن است. او همچنین وزیر خارجه دولت چچن (منتصب اصلان مسخدوف اندکی پس از انتخابش در ۱۹۹۷ و دوباره در ۲۰۰۶ از سوی عبدالحلیم سادولایف) بود. در خلال جنگ اول چچن زاکایف در نبردها به نفع گروزنی و عملیات نظامی و نیز در مذاکرات سطح بالا با طرف روسی شرکت کرد. در سال ۲۰۰۲، روسیه او را، که در آن زمان در تبعید بود، به شرکت در جرائمی از جمله عملیات تروریستی متهم کرد. در سال ۲۰۰۳ دادگاه بریتانیا تقاضای استرداد را به دلیل نبود مدارک رد کرد و اعلام کرد که اتهامات انگیزه سیاسی داشته و احتمال زیادی وجود دارد که زاکایف در صورت بازگردانده شدن به مسکو مورد شکنجه قرار گیرد. 

می بینید که حتی این شخصیت هم بر اساس شخصیتی واقعی شکل گرفته است. زاکایف با الاسد ارتباط برقرار می کند و تصمیم می گیرد تا بمب اتمی را به او هدیه بدهد. نظیر کاری که لاوروف با فرخ البشیر کرد. درون بازی در مورد علت این کار این‌طور توضیح داده می شود:

- وضعیت خیلی ساده است. خالد الاسد کودتا کرده و شورشی های روسیه قصد دارن یه بمب هسته ای براش بفرستن. حالا این که چرا میهن پرستای روسی باید یه همچین کاری بکنن خدا می دونه.

- خیلی ساده است، الاسد وضعیت منطقه رو به هم می ریزه و پاشو می‌ذاره رو دم آمریکا، اون وقت آمریکا وارد عمل میشه و نیروهاش رو روی اونجا متمرکز می کنه.

- درسته، بعد اونا (کودتاچی ها) می تونن با خیال راحت توی اروپای شرقی، آفریقا، آمریکای جنوبی و خیلی جاهای دیگه فعالیت کنن، بدون این که نگران دخالت آمریکا باشن... 

پس از اطلاع از این همکاری و حتمی شدن تحویل بمب اتم به کودتاچی ها، تیم منتخب نیروهای هنگ یکم پیاده نظام آمریکا و هنگ بیست و دوم نیروهای ویژه اس‌ای‌اس انگلیس، پس از کش مکش ها و درگیری های فراوان، سرانجام با گروهی از مخالفان روس ارتباط برقرار کرده و از طریق آن ها به مکان الاسد پی می برند و او را دستگیر کرده و می کشند. سپس نیروهای ائتلافی به سراغ زاکایف می روند و پس از درگیری های متعدد و مرگبار، موفق می شوند او را از پای در آورده و به شورش ها خاتمه دهند...

همانطور که مشاهده کردید داستان بازی به شدت کلیشه ای نوشته شده است و نظیر آن را می توان در بازی Battlefield 3 نیز مشاهده کرد. جدای از قدرت‌نمایی نظامی آمریکا و انگلیس در این بازی، نکته ای که در آن بسیار خودنمایی می کند، مطرح کردن نام اسد به عنوان خطری جدی برای منطقه خاورمیانه است. مسئله ای که امروز به وضوح دستمایه ای برای حمایت از تروریست ها در این کشور شده و گزینه دخالت نظامی غرب علیه این کشور را محتمل تر می کند. سناریویی که غرب از 5 سال پیش برای منطقه خاورمیانه و به طور خاص خاندان اسد طراحی کرده بود. با این اوصاف و بنا به شواهد موجود، بعید نیست که دستمایه تهاجم و تجاوز بعدی آمریکا، عمر البشیر و کشور سودان باشد! 

محمود بلالی