-
دوشنبه, ۱ خرداد ۱۳۹۱، ۰۷:۲۸ ق.ظ
-
۷۸۵
بسم الله الرحمن الرحیم
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی ***
نروم جز به همان ره که توام راه نمایی
همه درگاه تو جویم ، همه از فضل تو پویم ***
همه توحید تو گویم که به توحید سزائی
تو زن و جفت نداری تو خور و خفت نداری ***
احد بی زن و جفتی ملک کامروایی
نه نیازت به ولادت نه به فرزندت حاجت ***
تو جلیل الجبروتی تو نصیر الامرایی
تو حکیمی تو عظیمی تو کریمی تو رحیمی ***
تو نماینده ی فضلی تو سزاوار ثنایی
بری از رنج و گدازی ، بری از درد و نیازی ***
بری از بیم و امیدی بری از چون و چرائی
بری از خوردن و خفتن بری از شرک و شبیهی ***
بری از صورت و رنگی بری از عیب و خطایی
نتوان وصف تو گفتن که تو در فهم نگنجی ***
نتوان شبه تو گفتن که تو در وهم نیایی
نبد این خلق و تو بودی نَبُود خلق و تو باشی ***
نه بجنبی نه بگردی نه بکاهی نه فزایی
همه عزی و جلالی همه علمی و یقینی ***
همه نوری و سروری همه جودی و جزایی
همه غیبی تو بدانی همه عیبی تو بپوشی ***
همه بیشی تو بکاهی همه کمّی تو فزایی
احد لیس کمثله صمد لیس له ضد ***
لِمَنِ المُلْکُ تو گویی که مر آن را تو سزایی
لب و دندان سنائی همه توحید تو گوید ***
مگر از آتش دوزخ بودش روی رهائی
حکیم سنایی
